(On)trouwen?

Hoe vaak komt het niet voor. Hij kiest voor haar en zij kiest voor hem. Is er nu sprake van ware liefde? Hij had al aardig wat op en daardoor leek zij wel aardig voor die avond. Die avond werd die week, die week die maand, die maand dat jaar en inmiddels zijn ze aan elkaar gewend.

Samen een huis gekocht, want samen was het toch wel okey. Omdat het zo hoort een aantal trouwplannen gesmeed. Niet dat er sprake is van ware liefde. Hoewel, er is zeker houden van. Houden van, voortgekomen uit gewenning.

Samen hebben ze besloten de rest van hun leven te gaan delen. Ze geloven daar nog in. Het is hun droom en ze kijken uit naar het huwelijk. Jij en ik weten dat de belofte ‘tot de dood ons scheid’ geen stand gaat houden. Maar zij geloven er nog in. Nu nog wel.

Natuurlijk denkt hij vaak aan hoe het zou zijn met dat leuke meisje uit de kroeg. Ook zij droomt van een Brad, Leanordo of Vin, maar dit vertellen ze elkaar niet. Want ze delen veel, maar niet alles. Alles delen zou teveel delen zijn.

Samen hebben ze het goed. Vooral door mij te verwijten dat ik afwijk van de norm. Want ik ben zielig, zielig omdat ik alleen ben. Ik mis een hoop! Maar ik geniet, geniet van mijn vrijheid. Natuurlijk mis ik haar zo nu en dan ook. Maar ik geniet zoveel dat het gemis te verwaarlozen wordt.

Over 15 jaar, uitgekeken op elkaar en verlangend naar mijn leven. Mijn leven wat ik dan heb afgesloten, afgesloten om te genieten van haar. Zij die ik niet in een dronken bui heb uitgekozen, maar zij waar ik echt van geniet…

Zonder me af te vragen of het gras aan de andere kant misschien groener zal zijn.