Van kerstlampjes naar ondergang

Op een mooie dag kom je dan thuis uit je werk. Je draait je straat in en wordt verrast. Het ooit zo donkere straatje staat er verlicht bij.

Begin dit jaar trok ik met mijn éénouder gezin zonder kinderen mijn vier-onder-één kap woning in. Omdat ik niet voldoe aan de norm van 2,1 kinderen dacht ik dat het met de burgerlijkheid wel mee zou vallen. Na enkele weken in mijn woning trof ik mijzelf aan in een tuincentrum. Ik had mij verlaagd naar het niveau ‘plantjes kopen voor in de tuin’.

Enkele jaren geleden zat ik op een krat bier op Terschelling. Ik geloof dat het vriend S. was die mij er tactvol op wees dat het zitten op een kratje voor je tent eigenlijk een soort burgerlijkheid voor pubers was.

Vandaag trof ik mijzelve tezamen met vriend A. en vriendin P. in een aantal speelgoedwinkels op zoek naar een ouderwetsch bordspel voor de kerstavond. Modern als wij zijn kochten we een versie voorzien van DVD. Dit alles verandert niets aan het feit dat wij op kerstavond ‘gezellig’ bordspelletjes gaan spelen.

Met DelicaTessa voerde ik vandaag een MSN-discussie over het nut van het All-risk verzekeren van een auto. Of beter gezegd, een SMART. Een lieve Smart zoals DelicaTessa zou zeggen.

Dit weekend zal hij er komen, mijn kunstboom met ballen en niet te vergeten, een piek!
Terug naar mijn verlichte straat, ik maak mij zorgen. De mensen om mij heen hebben meer en vooral mooiere kerstlampjes aan de gevel hangen als ik. Hoe kan ik hun volgend jaar verslaan?

Beste mensen, burgerlijkheid neemt zijn intrede… Pas op!!!