Tegen de stroom in

Elke dag krijg ik er weer een stukje bij. Een stukje levenservaring. Vaak doe ik daar direct wat mee, nog vaker maak ik de volgende dag de fouten waar ik vandaag van heb geleerd. Stukje bij beetje word ik wijzer en zo nu en dan zijn veranderingen voor mijzelf echt merkbaar.

Natuurlijk weet ik dat het leven op de berg mooier is. Ik wil genieten van het uitzicht. Wellicht is het gras groener aan de andere kant van de heuvel. In ieder geval is het gras bij sommige buren of kennissen mooier. Tijd om hier over in te zitten heb ik niet. Ik zie ook wel dat je gras groen houden hard werken is.

Maar om te genieten van het uitzicht op de berg moet ik tegen de stroom in zwemmen. Water stroomt immers altijd naar beneden. Tegen de stroom in zwemmen is niet alleen zwaarder door de stroming. Het is ook zwaarder omdat je niet mee gaat met de andere vissen. De vissen die met de stroom mee gaan.

Hoewel soms redelijk vermoeiend, ik blijf tegen de stroom in zwemmen. Schop daarbij soms tegen schenen en neem mensen soms een stukje mee. Mee om ze te laten genieten van mijn uitzicht. Sommige gaan weer snel met de stroom mee, andere gaan mee om hoog. Soms gelijk op, soms hun eigen weg.

Tjah, dan zijn er van die dagen dat het je verdomd makkelijk lijkt de rivier in te springen en met de stroming mee te gaan. Maar om de achterstand in de te halen moet je dan ook verdomde hard blijven zwemmen. Dus dan maar verder en gaan genieten van het uitzicht op de berg. Zwem je mee?