Later

Wat is het vreemd. Toen we nog jong waren hadden we alleen maar dromen. Dingen als geld, hypotheek, carrière en meer van dat soort vreemde "grote mensen begrippen" stonden ons niet in de weg. Terwijl wij buiten speelden droomden wij over hoe wij zouden zijn als we later groot waren.

Het is nu later, slechts weinig mensen met wie ik buiten speelde spreek ik nog regelmatig. En bij hen die ik wel spreek is er iets veranderd. Of meer dan dat, ik ben voornamelijk veranderd. Bij elk gesprek speel ik met een "maar wat als" scenario. En juist hen die niet durven neem ik dit kwalijk. Want in mijn beleving moet je iets van je leven maken.

Waar is de tijd dat je over alles hetzelfde dacht. En waar is de tijd dat je niet met vriend A het ene deed en met vriend B het andere. Waar is de tijd dat het niet uit maakte wie wat deed?

Ik mis hem, die ene vriend met wie je alles kan bespreken. Ik mis vooral die rust in mijzelf. De rust om nachten door te praten en ’s ochtends met de rug tegen de muur boven een bak koffie het leven te bekijken. Ik wil te graag mijn waarheid opleggen. Felle discussies is mijn ding geworden, in plaats van in alle rust te luisteren en mee te dromen.

Het wordt tijd mezelf deze rust te gunnen om met mijn vrienden mee te denken in hun droomwereld. Om hen mee te nemen op mijn droomreizen. Reizen naar later, want later… later is NOG NIET begonnen ;-)