Uit de oude doos: Monoloog

Ik val maar meteen met de deur in huis, wordt je hier nu echt gelukkig van?

Waarom eigenlijk?

Ik kan me nog goed herinneren dat je me ooit vertelde dat ‘’als je hem niet had ontmoet…’’.

Weet je, ik denk dat ik blij ben dat je hem toen ontmoete.

Op dat moment kon ik hem wel vervloeken, maar nu… Als ik naar je kijk, ik vind je nog steeds een mooie meid hoor. En ergens diep van binnen zal nog best het meisje zitten wat ik leuk vind. Maar waarom komt het er zo verdomd lastig uit?

Misschien moeten we maar afscheid nemen, misschien zijn we te ver uit elkaar gegroeid. Ik heb altijd moeite met afscheid nemen, dat heb je eerder gemerkt.

Maar nu… Ik doe heel veel leuke dingen en jij?

Je huisje, je studie en verder is er toch nooit tijd. Ooit was je een meisje met idealen. Niet om hem af te zeiken, maar wat heeft die loser je nu te bieden? Ik hoop voor je dat de seks goed is, want veel meer… Veel meer valt er niet te halen voor je!

Natuurlijk weet ik dat ik niet perfect ben. Maar die klootzak op het witte paard komt alleen in sprookjes langs. En wees nu eens één keertje eerlijk tegen jezelf. Wat heeft hij je te beiden wat ik je niet had kunnen geven? Jammer dat je je dromen hebt weggegooid, misschien vertel ik je ooit nog wat je hebt gemist.

Het gaat je goed lieverd!