Zomaar wat gedachten: Bijzonder...

Afgelopen week zei een vriendin: ‘… en hoewel ik toen dacht dat ik dood zou gaan, heb ik zelfs dat overleefd’. Deze woorden spoken door mijn hoofd en ik besef hoe relatief alles is. Toen ik een jaar of 14 was, midden in mijn pubertijd, met gierende hormonen door mijn lijf dacht ik dat de wereld volledig tegen mij was. Dat gevoel bekroop mij regelmatig en in veel dingen zag ik de bevestiging voor wat ik dacht.

Achteraf bezien was het een enorm gave tijd. Een tijd met fantastische mensen, mensen waar ik lol mee heb gehad, mensen van wie ik heb geleerd, mensen die mij gevormd hebben tot wie ik nu was. Dat laatste brengt mij meteen bij de tweede vraag die mij laatst bezig hield, want wat als ik nu eens in een totaal andere omgeving was opgegroeid, hoe was ik dan, hoe was ik dan geweest?

Het leven vormt je tot de persoon die je bent. Kleine dingen blijken achteraf een enorme impact te hebben, wat ooit groot leek verdwijnt langzaam naar de achtergrond. Het leven is bijzonder!