Emancipatie

Eens in de zoveel tijd dan komt het weer opzetten. Vrouwen verzetten zich massaal tegen de man. De redenen zijn divers, zo gaat het over de lagere lonen voor vergelijkbare banen, het abortusrecht, het glazen plafond en de nog steeds niet met het huishouden meehelpende man.

Ik ga nu eens vierkant achter deze dames staan. Ja ik ga mijn vrouwelijke kant mixen met mijn mannelijke. Ik durf dat, ik wel. Denk erom, ik praat hier over het gros, wordt je boos? Dan hoor je bij het gros en trek je die schoen maar aan, zo niet, dan niet.

Ik denk, dat de gemiddelde moderne man het met mij eens is, dat die regelgeving rondom abortus een beetje overtrokken is. Ik bedoel, als je als mens kiest een abortus te doen, dan heb je dat weloverwogen gedaan. Om je aan te melden moet je al wat stappen nemen lijkt mij. Daarnaast is er nog de schaamte. Ik kan mij niet voorstellen dat iemand spontaan zegt; “weet je wat ik gisteren gedaan heb? Ik ben even bij die kliniek verderop geweest om een abortus te laten uitvoeren. De dokters vielen nogal tegen, je kan beter naar die ene op de Nieuwegracht gaan, daar zijn ze veel netter en beleefder”. Nee, zulke zaken hou je voor je lijkt mij. Er is al genoeg maatschappelijk geregeld om over een abortus na te denken. Uiteraard zijn er mensen die deze bedenktijd wel nodig hebben. Deze mensen zijn impulsief, onnadenkend en zullen waarschijnlijk vaker naar de abortuskliniek moeten.
Over de opvang van kinderen is weinig te zeggen. Natuurlijk wil je werken en kinderen, maar een fulltime baan en kinderen is erg veel. Natuurlijk kan je man ook minder gaan werken, maar je vindt het niet leuk als je zijn eerste woordje, tandje, stapje en spuugje moet missen, omdat je op je werk bezig was. De man is wat dat aangaat gewoon anders. Die kan dat wel handelen.
Dan hebben wij de lagere lonen voor vergelijkbare banen. Klinkt leuk, maar zo werkt het niet. Toen ik ging solliciteren, kwam ik op een bepaald moment in dat traject bij een mevrouw te zitten. Deze mevrouw ging mij vertellen wat ik zou gaan verdienen. Uiteraard was ik het daar niet mee eens, ik wilde meer. Voor het minimum gaat toch geen enkele imbeciel zijn nest uit? Het probleem zit hem niet in de minimumlonen van de CAO’s. Daarin staat namelijk nergens dat een vrouw een NOG minder salaris moet ontvangen dan een man. Nee, daarin staan de man en vrouw als gelijk beschreven. Mijns inziens is dan ook dit onderwerp geen discussie. De vrouw wil meer verdienen, prima, moet je beter onderhandelen, dat moet iedereen.
Het glazen plafond is een onderwerp waar ik wel in geloof. Ik ben echter bang dat een groot deel van de schuld ook hier weer bij de vrouwen zelf terug te vinden is. Ik heb nu al aardig wat vrouwen op hoge posities leren kennen. Stuk voor stuk aardige vrouwen, totdat ze hoger op klimmen. Dan hebben ze ineens het idee dat ze een soort Kenau moeten zijn die niks accepteert en alleen maar moet katten naar anderen. Zo’n figuur wil ik ook niet als directeur (directrice mag niet meer he, er mag geen onderscheid zijn tussen man en vrouw).

Geen onderscheid tussen man en vrouw? Rot eens op uit je slachtofferrol en ga er wat aan doen dan. Wij mannen moeten de dames vervolgens een kans geven. Laat die dame eens directrice zijn, ik denk dat het er allemaal stukken meer ontspannen aan toe kan gaan. Zoek wel een leuke directrice en niet die Kenau waar ik het net over had. Het moet geen derde rijk worden natuurlijk, die poging is de vorige keer ook niet geslaagd.

Dan wil ik nog even alle respect brengen aan die vrouwen en mannen die wel hun steentje bij dragen aan een betere wereld voor de vrouw.