Kiezen voor jezelf

Al een dag of wat loop ik met een zwaar gevoel in mijn maag geknoopt en word ik geconfronteerd met de vraag aan mezelf of ik niet beter had moeten weten.

Ik ben verliefd, al een tijdje, en dat liet ik toe tegen beter weten in. Ik besloot om alle beren op de weg niet te willen zien en gewoon af te wachten wat er gebeuren zou. Er gebeurde heel erg veel, té veel, vooral voor een begin. Maar toch liep alles zoveel beter dan ik had verwacht en was t gevoel zoveel heftiger dan ik had verwacht, dat ik steeds meer vertrouwen kreeg en heel langzaam mijn dichtgemetselde zieltje weer liet uitbreken. En juist dan.., op het moment dat je zelf geen vuiltje aan de lucht ziet is plotseling alles zo anders. Dan ineens is t helemaal niet meer rooskleurig en flikker je met een sneltreinvaart van je roze wolk af. Welkom terug in de realiteit. De enige manier waarop ik heb leren omgaan met onzekerheid is keihard zijn, mijn masker opzetten, deuren dichtgooien en heel hard wegrennen voor vooral mezelf. Dit is eigenlijk het laatste wat ik wil, ik heb alleen zoveel gevoelens tegelijk dat ik gewoon niet weet hoe ik mezelf anders moet beschermen. maar nu? Ik bungel als een cartoonfiguurtje aan een laatste strohalm en probeer mezelf wijs te maken dat ik vertrouwen moet hebben maar ondertussen weet ik niets en hoor ik niets.....


Het is niet dat ik t niet begrijp. Ik begrijp (misschien wel als geen ander) dat je dit moet doen, ik begrijp dat er niemand belangrijker is voor jezelf dan jij. Ik begrijp dat er een hoop dingen zijn waar je nog een weg in moet vinden en ik begrijp dat het nu tijd is voor tijd voor jezelf. Ik vind het heel goed van je dat je nu voor jezelf kiest en eerst alles op een rijtje wilt zetten. Ik vind het alleen moeilijk om je je te zien terugtrekken in je schulp omdat ik er zo op geen enkele manier voor je kan zijn, terwijl ik dat wel wil.

Ik wil erg mijn best doen om je die tijd en ruimte te geven want wegrennen van jou doe ik niet zomaar. Ik weet alleen nog niet zo goed hoe.......