Friends will be friends… …will be friends!

Ja, maar ik wil nog even… eenmaal afgerond bedacht ik dat ik ook nog wel en toen, 03.00uur pronkte op de wekkerradio toen ik het lichtje uitzette.

Piep, piep, piep… 08.00uur. Klote-wekker! Maar goed, het was voor een goed doel. Vriend G. ophalen bij zijn ouders en op naar verzamelpunt huize K&P. Met Heerschop uit de speakers van de auto zetten we koers richting de lokale super om proviand te kopen voor het aanstaande weekend, wat overigens de volgende morgen op was. Met goed gevulde auto’s zetten we koers naar Center Parcs (of all places) wat het komende weekend ons verblijf zou worden.

Vriend K. legt de vallen, vriendinnen J. en P. geven de proviand een logische plek en vriend G., I. en mijzelve bekommeren zich om al wat er verder staat te gebeuren. De feesthoeden worden uitgedeeld, de slingers worden opgehangen en het wachten is op vriend A.

Ondertussen wurmt vriend A. zich zo snel als een navelbreuk het toelaat in een veel te kleine Saxo om met vriendin I. ook koers te zetten richting Center Parcs. Uiteraard vermoed hij wel wat hem te wachten staat, maar desondanks is er twijfel.

Helaas blijken Center Parcs mannetjes minder betrouwbaar als ze doen geloven en zo zat vriend K. voor niets op het dak op de uitkijk. Vriend A. zijn vermoedens over snode plannen werden namelijk bevestigd en bang voor de boobytraps die hem te wachten stonden nam hij de tuin waar wij voorzien van feesthoedjes en toeters stonden.

Een weekend met vrienden, vrienden welke ik te weinig zie. Enerzijds omdat ze (al dan niet tijdelijk) in den vreemde vertoeven anderzijds omdat het er niet van komt. Hoe dan ook enorm leuk om met iedereen weer bij te praten.

De rest van het weekend verloopt zoals weekenden met vrienden behoren te verlopen. Er wordt veel geboomd, er wordt gelachen tot de buikpijn er op volgt. Er wordt gesproken over echte chauffeurs en hun gewoontes, het mannelijke zaad blijkt slecht van smaak, af ten toe er werd geslapen op bedden waar je als een vraagteken wakker werd*, roodkapje en Heidi bleven alleen achter, de tour-de-france wordt door tet-de-la-course persoonlijk vanaf de bank gereden, er wordt gezwommen, er wordt sportief gedaan (al was het maar omdat de afwas op het spel stond) en er wordt gedronken, veel gedronken. Kortom, we genoten van een heerlijk weekendje. Een weekend met vreemde gewoontes, een weekend met lekker eten, een weekend met beach-volleybal, een weekend waar we te ver moesten lopen omdat iemand niet op tijd had betaald, een weekend waar ik onverwacht België aandeed en een weekend wat enorm vermoeiend maar zeer de moeite waard was!


Samenvattend in enkele quotes:
“Wij zijn slecht, wij komen niet in de hemel”
“Mag ik daar even op inhaken”
“Als je moet … dan moet je”

Zoals bij den eerste houten eikel al gezegd werd in het fotoverslag… Friends will be friends… …will be friends!

*eerlijk gejat uit een telefoongesprek van vriendin P. welke zoals een echte vrouw betaamd tijdens een weekend weg meerdere mailen de telefoonprovider sponsorde om met haar moeder bij te praten. Om te voorkomen dat haar belminuten teveel opliepen moest ook de telefoon van manlief, vriend K. er aan geloven