Even bomen

Even Bomen

Ik was met “de Beuk” een avondje stappen. Niet zijn echte naam natuurlijk, maar zo een eikel die je vriend noemt en waar je regelmatig een boompje mee op gaat zetten in de plaatselijke etablissementen. De Beuk en ik waren in de Kerseboom aan de Lindelaan een praatje aan het maken. Ondanks, dat de Beuk een oogappeltje is van mij, wordt het regelmatig een stevige discussie over van alles en nog wat. Hij ontvlamt dan opeens in blinde woede. Zijn adamsappel schiet dan op en neer en je krijgt het idee, dat hij je aan de hoogste boom wil ophangen. Ik begin hem dan altijd te knijpen, want voor je het weet heb je in de kerseboom een kleerkast an je broek hangen. Je weet wel, zo een hoge boom die met veel wind probeert jou de tent uit te blazen.
Om dit alles te voorkomen, zei ik; “kom, we peren hem”
“Bon”, zij de Beuk en we kozen appels voor ons geld.
Eenmaal buiten liepen wij met zijn tweeën door het park naar een ander café. Onderweg liep er een meisje voorbij die leek op een doornroosje, maar wees eerlijk, zo een meisje met een knot wil geen man hebben.
De telefoon ging over. Het was mijn zusje Bo. Na een veel te lang verhaal in mijn rechter oor getetterd te hebben had ik maar een ding gehoord wat relevant was. Mijn mam moet bo om 17:00 uur ophalen en heeft de auto dus nodig. Of ik die even thuis af wilde geven.

Ach wees eerlijk, voor een hersenspinsel niet onaardig ;)

Stef