Tegen Beter Weten In

Gaan weer ouderwetsch om zich heen schoppen...

04 januari 2008

De hunkering naar onmogelijke liefde

Hoewel ik gisteren zei dat de inspiratie ver te zoeken was veranderde dat vandaag plotsklaps. Een gesprek met een vriendin bracht verandering en bracht inspiratie. Bij deze dus alsnog een nieuw stukje van mijn hand.

Stiekem zijn we allemaal op zoek. Op zoek naar een stukje liefde. Op zoek naar iemand om momenten van geluk mee te delen. We maken het elkaar, maar vooral onszelf vaak onnoemelijk moeilijk. We kiezen de verkeerde persoon. We weten dat dit niet degene is die ons gelukkig zal maken, maar we klampen ons vast aan de gedachte dat we het misschien bij het verkeerde eind hebben.


Ik kies voor jou, ik wil je liefde geven. Ik wil bij jou zijn. Ik ben de beste keus voor jou, ik ben er van overtuigd. Jij twijfelt, je zoekt verder.
Jij kiest voor hem, je wil hem je liefde geven. Je wil bij hem zijn. Je denkt de beste keus voor hem te zijn, je bent er van overtuigd. Hij twijfelt, hij zoekt verder.

In deze zoektocht blijven we, tegen beter weten in, hopen. We hopen op een stukje warmte en stellen ons tevreden met hetgeen we op dat moment krijgen. Hiermee geven we onbedoeld telkens een stukje van onszelf weg. Ons hart wordt voorzien van een dikke betonnen muur. Prikkeldraad wordt gespannen en we worden minder toegankelijk.


Van binnen zijn we nog altijd puur. Van binnen zijn we het kleine mannetje of vrouwtje op zoek naar een beetje liefde. Op zoek naar begrip, op zoek naar iemand om mee te delen. Iemand om te geven.

Waarom? Waarom maken we het elkaar zo verdomd moeilijk? Waarom leggen we keer op keer de schuld bij de ander? Waarom verwijten we de ander dat hij of zij kansen neemt, kansen welke we zelf creëren. We zoeken naar liefde, maar kiezen keer op keer verkeerd.

Van binnen zijn we nog altijd puur. Van binnen zijn we het kleine mannetje of vrouwtje op zoek naar een beetje liefde. Op zoek naar begrip, op zoek naar iemand om mee te delen. Iemand om te geven.

Waarom? Waarom maken we het elkaar zo verdomd moeilijk? Waarom leggen we keer op keer de schuld bij de ander? Waarom verwijten we de ander dat hij of zij kansen neemt, kansen welke we zelf creëren. We zoeken naar liefde, maar kiezen keer op keer verkeerd.

Heb mij onvoorwaardelijk lief, dan hou ik van jou!