Boodschappen doen

Wanneer ik mijn wekelijkse boodschappen doe is mijn humeur over het algemeen niet opperbest. Ik vind het heel niet erg om boodschappen te doen en vind het best leuk om lekkere dingen in de supermarkt uit te zoeken. Alleen het is altijd ontiegelijk druk in die supermarkten. Op een of andere manier kies ik altijd de rij die het langzaamste gaat, is degene voor mij net vergeten haar groente af te wegen, gaat de kassa naast de mijne open terwijl ik al bijna aan de beurt ben en daar dus niets meer aan heb en als ik dan eindelijk aan de beurt ben blijkt ook nog eens de kassarol op!!!!

Na supermarkt nummer 1 gehad te hebben besluit ik tot een telefoontje naar vriend F. Aangezien die zuurkool veel te veel voor één persoon is en het bovendien leuk is om elkaar te spreken nodig ik hem uit om bij mij te komen eten. Al lopende naar supermarkt nummer 2 voer ik dit gesprek.

Bij supermarkt twee aangekomen komt er een vrouw gekleed in een oud vod wat al weken geen wasmachine van binnen heeft gezien mijn kant opgelopen. ‘Ken ik je telefoon effe gebruikeh’ vraagt ze in iets wat in de verte op nederlands lijkt. Gelet op de vodden waarin ze loopt, de bleke kleur waar de gemiddelde heroïnejunk zich voor zou schamen en het feit dat ik toch al niet in een te beste bui ben besluit ik haar vriendelijk te vertellen dat ik mijn telefoon liever niet uitleen.

Na mijn mededeling begint deze vrouw een relaas over gastvrijheid, het helpen van medemensen, verloren autosleutels en mijn egoïsme. Ik besluit haar te onderbreken en vertel dat ik graag verder ga met mijn boodschappen, wens haar succes toe en vervolg mijn weg. Een tien passen verder hoor ik van achteren ‘val toch dood klootzak’. Op een of andere manier lukte het mij met een glimlach supermarkt twee in te lopen. Blijkbaar valt het boodschappen doen mij minder zwaar als de medemens!