De lotto winnen en een optrekje aan de cote-te-duur verzorgen

Eenmaal aangekomen aan de cote te duur werden we door menigeen bergroet. Dat de eigenaar van de camping je begroet is niet vreemd als je daar sinds je 1e levensjaar rondstapt. Dat de eigenaar van de lokale campingwinkel je begroet is ook niet vreemd, maar wanneer zelfs de lokale zwerver zijn fles wijn neer zet om jou te groeten, dan kan je spreken van inburgering, dunkt me!

En zo kwam ik dus weer een weekend ‘thuis’. Een weekend waarin ik mooie duiken maakte, een weekend waarin ik genoot van de lokale gastronomie maar bovenal een weekend waarin ik de lotto won!

Al sinds jaar en dag koop ik bij de lokale franse bar-tabac een tac-o-tac om zodoende een kans te maken mijn aanwezigheid op de door mij zo geliefde stek te vergroten. Dit jaar dacht ik een klein prijsje gewonnen te hebben, maar eenmaal aangekomen om mijn prijs te verzilveren bleek deze prijs een stukje groter.

Zo geschiede dat ik mijn eigen optrekje verzorgde aan de cote-te-duur. Vanaf nu kan ik dus zeggen dat ik onderdak heb wanneer ik afreis.

Helaas bleek de prijs niet voldoende om de kosten van het weekend te dekken en bestaat het onderdak uit niets meer dan mijn in de sleurhut van broerlief opgeslagen tent, maar we dromen verder…