Samen aan zee

Samen lopen we langs de branding. Het water spoelt met golfjes over onze voeten. De zilte lucht, vermengd met een vleugje van zonnebrand stroomt onze neus binnen. Het is nog niet eens zolang geleden dat we elkaar gesproken hebben. Het is wel jaren geleden dat we elkaar echt gesproken hebben.

Ergens tussen toen en nu ben ik je kwijtgeraakt. Misschien ben je mij wel kwijtgeraakt? Verzonken in gedachten lopen we de zonsondergang tegemoet. Ik zoek naar passende woorden om deze stilte te doorbreken. Ik vraag mij af wat er in jou gedachten omgaat. Misschien denk jij wel hetzelfde, misschien wel niet.

Diep van binnen geloof ik in vriendschappen welke eeuwig mogen duren. Diep van binnen geloof ik in alles delen met de vrienden van wie ik hou. Diep van binnen, dat dan weer wel. Waar zijn de goede gesprekken veranderd in koetjes en kalfjes? Ben ik van je gaan houden of ben ik aan je gewend?

Terwijl wij zo lopen langs de zee spoken er duizend vragen door mijn hoofd. Ik zoek naar de juiste woorden, ik zoek naar die ene zin. Ik besluit dat die ene zin niet bestaat. Ik vraag jou ‘biertje?’. Jij antwoord met een lach…