Universal Soldier

“Neuh, daar maak ik mij niet druk om. De doden vallen altijd aan de andere kant.” Zo sprak een jongen die namens ons land in het leger zit en er waarschijnlijk binnenkort op uitgestuurd wordt om den fanatieke Moslim met glimmende kogel te doorboren. Waar is die tijd toch gebleven dat je in een vriendenboekje schreef over jouw grootste wens: VREDE OP AARDE of GEEN OORLOG MEER?
Waarom snapt zo’n jongen niet dat hij mede oorzaak is van een onbedwingbare oorlog? Een oplettende lezer zal zeggen dat de jongens er zitten om vrede te stichten. Vrede stichten met een wapen in het handje, ik weet het niet, het klinkt mij een beetje raar in de oren. Alsof je brand kan blussen met een vlammenwerper.
Mijn idee is, dat wanneer “de hoge bazen” ruzie hebben, ze zelf maar zo een geweer in het handje moeten nemen. Vervolgens kan je ze naar een paintball-terreintje sturen en ga daar maar lekker vrede stichten met zijn allen. Laten wij ons er vooral niet mee bemoeien. “Een beter milieu begint bij jezelf”, zou dat ook gelden voor een beter leefmilieu? Ik denk het wel.
Maar nee, “onze jongens” kiezen voor een opleiding en voor het leren van discipline, zo vertelde deze jongen op tv gisteravond. Wat hebben zijn ouders dan al die jaren getracht te bewerkstelligen? Zijn ouders waren ook op de buis en het leken mij geen mensen die zelf geen discipline hebben, noch mensen die weigeren een opleiding voor hun zoon te bekostigen. Ik kan mij danig vergissen blijkbaar.
Beste jongen, probeer eens te kijken met verschillende brillen. Een leger is een noodzakelijk kwaad. Andere landen hebben ook een leger en zonder dit instrument is er snel geen Nederland meer. De vraag is echter, wat moet een Nederlands leger in een oorlog tegen terrorisme. Wat heeft de terrorist ons land misdaan?
Het is een verloren zaak in Irak, de geschiedenis van Indonesië en/of Vietnam herhaald zich. Wat overdag een vriendelijke boer lijkt, blijkt ’s avonds toch een wapen te hebben. Willen wij dat? Ook mijn stukje lijkt verdacht veel op een stukje uit de jaren ’70 van de vorige eeuw. Leuk hoor, maar het helpt niks. Jammer.

Hoezo decadent?

Hoe vaak overkomt het je dat je vroeg in de morgen je nest uit stapt met de wetenschap dat je iets gaat doen...., je niet weet wat.... en je eindigt met de aankoop van een nieuwe auto?

Delicatessa was al een tijdje op zoek naar een nieuw droepie op wielen. Mijn lieve trouwe smartje gaf mij inmiddels steeds vaker het gevoel misschien niet zo trouw te blijven als dat hij in het verleden is geweest en dat moment wilde ik toch liever niet afwachten. Zo om me heen kijkend en na wat internetgesurf, kwamen de discussies over fatsoenlijke auto's wederom oplaaien. (Here we go again)! Nou had ik verwacht dat ik inmiddels niet meer hoef uit te leggen aan welke voorwaarden een nieuw koekblikje moet voldoen. maar jawel, dit zijn; dat ik (1) een mens met stijl ben, dus een stijlvolle auto wil! (2) Dat ik een auto wil waar ik spontaan van begin te kirren en lief tegen begin te praten, (zoek maar in het archief van deze blaatblog), (3) dat een bejaarde roestbak genaamd panda niet in mijn straatje past en dat iets dat groot, oud, log en lelijk, vast wel heel degelijk kan zijn, maar dus nog steeds groot, oud, log en lelijk blijft. Let op de voorwaarden 1 en 2!

Gelukkig was er in ieder geval één iemand die dit begreep en deze persoon in kwestie regelde dan ook als verassing een proefrit in een auto (geen koekblikje) waar in ieder geval aan voorwaarde 1 volledig werd voldaan. Tijdens de proefrit bleek toch allereerst dat Delicatessa dat schakelen toch echt is verleerd en dat ze dus niet kirrend maar vloekend tegen dat ding tekeer ging maar buiten dat..... t is wel een schatje, ze moet alleen eens wat minder afslaan!

..... uiteindelijk.... aan het eind van de middag.... na wat onderhandelingen..... was ik de nieuwe eigenaresse van een zo goed als nieuwe Citroën C1! En hij is mooi!

dus als je nou een nieuwe donkergrijze/zwarte metallic citroën c1 ziet rijden he? Hou dan maar een beetje afstand..... want dat schakelen...... daar moet ik nog een dag of wat aan wennen.