Later

Wat is het vreemd. Toen we nog jong waren hadden we alleen maar dromen. Dingen als geld, hypotheek, carrière en meer van dat soort vreemde "grote mensen begrippen" stonden ons niet in de weg. Terwijl wij buiten speelden droomden wij over hoe wij zouden zijn als we later groot waren.

Het is nu later, slechts weinig mensen met wie ik buiten speelde spreek ik nog regelmatig. En bij hen die ik wel spreek is er iets veranderd. Of meer dan dat, ik ben voornamelijk veranderd. Bij elk gesprek speel ik met een "maar wat als" scenario. En juist hen die niet durven neem ik dit kwalijk. Want in mijn beleving moet je iets van je leven maken.

Waar is de tijd dat je over alles hetzelfde dacht. En waar is de tijd dat je niet met vriend A het ene deed en met vriend B het andere. Waar is de tijd dat het niet uit maakte wie wat deed?

Ik mis hem, die ene vriend met wie je alles kan bespreken. Ik mis vooral die rust in mijzelf. De rust om nachten door te praten en ’s ochtends met de rug tegen de muur boven een bak koffie het leven te bekijken. Ik wil te graag mijn waarheid opleggen. Felle discussies is mijn ding geworden, in plaats van in alle rust te luisteren en mee te dromen.

Het wordt tijd mezelf deze rust te gunnen om met mijn vrienden mee te denken in hun droomwereld. Om hen mee te nemen op mijn droomreizen. Reizen naar later, want later… later is NOG NIET begonnen ;-)

Teringherrie

Afgelopen vrijdag ging ik, op uitnodiging van N., mee naar de Underground in Lelystad voor een optreden van de band Voicst. Uiteraard duurt het altijd een eeuwigheid voordat zo'n band ook daadwerkelijk begint met spelen en moet er eerst een of ander kutbandje de kans krijgen om voor publiek te spelen. Nu bleek dit op zich niet zo'n kutbandje te zijn, tenminste niet volgens de aankondigingen, want ze schijnen namelijk nogal populair te zijn. Helaas vond ik het vooral veel meer dan alleen maar een kutbandje! Ik vond het namelijk echt verschrikkelijke teringherrie waar ik letterlijk een veel te hoge bloeddruk en hartslag van kreeg. Ik werd er gewoon lichamelijk beroerd van! Na het derde nummer gaf ik de hoop op beterschap op en wenste ik mijzelf terug naar huis, terug naar het gezelschap van mijn al drie weken lang krolse poezebeest. Met zo'n beestje kun je nog medelijden krijgen ondanks het kattegejank, maar het woord medelijden komt in dit geval zeer zeker niet overeen met het woord Pathetic wat door mijn hoofd bleef schieten tijdens het verduren van bijna een uur lang "wij proberen zoveel mogelijk geluid te produceren met alleen een drumstel en een electrisch kerkorgel een veel te veel geluidseffecten". Ow jah en een microfoon..

Zuchtend en steunend aan mijn colaatje nippend (kutrijbewijs) en aan een statafel hangend, vroeg ik mij vertwijfelt af of ik niet gewoon te gewoontjes ben geworden, of té oud? Misschien kan ik het gewoon niet zo goed meer hebben met mijn tere oortjes? Maar al gauw kreeg ik het antwoord op mijn vraag.... want zodra ik alle jongeren met wijde broeken, kettingen en alles wat ik vroeger in die goeie ouwe tijd ook aanhad, bij het podium weg zag vluchten en bescherming zag zoeken bij de garderobe, wist ik.....Nee....het ligt niet aan mij....het is inderdaad gewoon teringherrie! GELUKKIG!

De band waar we voor kwamen maakte gelukkig alles weer de moeite waard! Ondanks de herrie en het op de avond volgende slaapgebrek heb ik een hele gezellige avond gehad. ( Dank je wel lieve N., ook voor de cd, hij zit bij mijn top 5)!

De Jeugd van Tegenwoordig

Het is van de zotte, op het belachelijke af. Ik voel me echt een ouwe lul worden. Hoewel het pas enkele jaren geleden is dat wij weken, of zelfs maanden, uitkeken naar onze vakanties op Terschelling lijkt dit nu een eeuwigheid.

Twee weken (of de eerste keer zelfs twee-en-een-halve week, wat ons direct de helden van de camping maakte) brachten wij in de zomer door op Camping Appelhof. Deze vakanties bestonden vooral uit niet veel doen, biertje erbij, nog minder doen, biertje erbij, wat rust, biertje erbij, beetje ontspannen, biertje erbij….

Maar juist die biertjes waren in deze jaren erg belangrijk. Aan de ene kant was het een prestige zaak, het was belangrijk om meer lege kratten te hebben als jou buurman op de camping. Op zonnige dagen ging dit ook enorm goed. Om te voorkomen dat het bier warm werd zat het drinktempo er goed in. Er werd ook niet geschroomd om wildvreemden een biertje aan te bieden. Op wandelingen van Mr Urai en mijzelve gingen steevast enkele biertjes mee in de broekzak en zo lukte het ons om de kratten te legen alvorens zij waren opgewarmd.

Nieuw bier haalde wij bij Snackmeisje Sanne of, wanneer het geld begon op te raken, bij de lokale SuperMier.

Op de website van de eerder genoemde camping zag ik dat de jeugd van tegenwoordig wordt verpest. Tegenwoordig is het mogelijk om elektra te krijgen of zelfs complete koelkasten te huren. Commercieel natuurlijk zeer aantrekkelijk voor de campingeigenaar.

Maar het doet wel de sfeer van vroeger teniet. Kaarslicht en lampenolie, batterijen voor de gettoblaster (via welke ik vriend S. heb leren kennen, door het uitwisselen van cassettebandjes, wellicht word ik dan toch oud?) halen en vooral het doordrinken of creatief vullen van koelboxen met koud water.

De jeugd van tegenwoordig… zeg ik misschien lichtelijk jaloers ;-)

Valentijn, lief!!!!

Toen ik dit weblog, of eigenlijk zijn/haar voorganger begon heb ik mij voorgenomen werk en prive gescheiden te houden. Dat wil zeggen, ik zou niet gaan loggen over mijn werk. Dat vind ik niet gepast!

Voor deze ene keer maak ik een uitzondering. Gisteren gingen wij namelijk met de collega's ''de hei'' op. Enkele jaren geleden vertelde Youp van het Hek over skypieballende bankdirecteuren. Zo heb ik mij gisteren gevoeld. Onze ''heidesessie'' had namelijk ook een ''vind elkaar lief gedeelte''.

De ingehuurde clown voorzag ons allen van clownsneuzen en voorzien van clownsneus mochten wij allerlei activiteiten ondernemen. Waaronder zelfs een heuze Valentijns-Romeo-Julia-groepshugg... En dit wilde ik jullie natuurlijk niet onthouden ;-)

Als ik later groot ben! DelicaTessa vindt de weg terug naar tegen-beter-weten-in!

Dag lieve mensen, ik ben weer terug van weggeweest. Nee ik heb me niet proberen op te knopen aan een boom, ik was niet verdwaald en ik heb ook geen andere gekke dingen gedaan. Waar mensen wel niet bang voor zijn, sjonge! Ik heb het gewoon zo ontzettend druk gehad de laatste maanden, dat ik, als ik eindelijk vrije tijd had, voor pampus lag en binnen vijf minuten in slaap flikkerde. Daarnaast heb ik zo weinig boeiends meegemaakt dat ik niets wist te vinden waar ik over wilde schrijven. Sorry Sorry Sorry, ik begrijp dat de dagelijkse teleurstelling van "heeft ze nou nog niks geblogt" bijna onoverkomelijk is en dat veel van mijn "fanzzzzz" bijna zijn afgehaakt. Maar gelukkig heeft mijn lieve blogmaatje Joene de blog warm weten te houden., tenminste...dat hoop ik!

Maar ik heb dus de afgelopen tijd getracht mijn tentamens met goed resultaat af te sluiten maar veel hoop op een hele goede afloop heb ik niet. HELAAS!!!! Het leren voor mijn eerste tentamens ging echt prima maar de resultaten waren nogal ruk en dan gaat het leren voor de volgende tentamens automatisch verre van lekker. Daarnaast was de mate van concentratie over het algemeen net zo laag als de temperatuur in Rusland en heb ik chronisch last van studieontwijkend gedrag. Als ik halverwege een hoofdstuk zit en ik niet meer weet wat ik heb gelezen terwijl ik weet dat ik nog minstens een heel boek en 18 hoofdstukken moet (wat gemiddelt zo'n 3000 blz. zijn) vind ik plotseling dat ik de ramen moet lappen of boodschappen moet doen. En pas de laatste dagen voor mijn laatste tentamens kon ik me, omdat het "nu moet het" gevoel de overhand begon te nemen, van de wereld afsluiten en doen wat ik moest doen. Maar ik ben bang dat dit niet helemaal voldoende is geweest. Wij wachten af, zeg maar....

Ondertussen ben ik, na het flauwvallen van de prijzen van mijn boekenlijst, maar meteen weer begonnen aan mijn tweede semester. Deze zit nog voller volgepland dan de vorige en ik vraag me dan ook af waar ik aan ben begonnen. Waarom wil ik zoveel? Naast de vakken die ik hoor te volgen was ik zo gemotiveerd om me voor wat extra keuzevakken in te schrijven waardoor ik nu niet weet wanneer ik tijd heb om in godsnaam die dure boeken open te slaan. Ook heb ik mezelf blijgemaakt door er achter te komen wat ik nu wil worden als ik groot ben! Eindelijk heeft deze studie echt een doel! Wat ook wel prettig is na drie jaar! Ik wordt namelijk Klinisch Neuropsycholoog en ik hoop in een ziekenhuis. Omdat veel mensen een raar beeld van de opleiding psychologie en het doel van deze opleiding hebben, straks een klein stukje info over de klinische neuropsycholoog. Op de een of andere manier gaan veel mensen er namelijk vanuit dat je met de opleiding psychologie óf een therapeut, óf een soort maatschappelijk werkster óf een pedagogisch hulpverlener of iets dergelijks moet worden, terwijl binnen de psychologie ontzettend veel verschillende mogelijkheden zijn, waar maatschappelijk werkster of pedagogisch hulpverlener zeer zeker geen onderdeel van zijn. Zien, horen, ruiken, voelen, waarnemen, leren etc, oftewel alles wat met de hersenen, hersenfuncties en het lichaam te maken heeft, is ook onderdeel van de psychologie. En dat is nu juist het gebied wat mij het meest trekt!


Voor de leuk even mijn toekomstige functie-omschrijving:
Een specialist op het gebied van de klinische neuropsychologie heeft uitgebreide kennis op het gebied van de relaties tussen hersenen en gedrag en is vaardig in het toepassen van deze kennis in de praktijk van de patiëntenzorg met betrekking tot diagnostiek en behandeling. De kennis en vaardigheden strekken zich uit over de alle leeftijden. Er is veel vraag naar klinisch toegepaste neuropsychologische deskundigheid, in aansluiting op de snel groeiende kennis over de werking van de hersenen en het effect van hersendisfuncties op het gedrag. Klinische neuropsychologie kent een breed toepassingsgebied binnen de GZ en GGZ. Niet alleen patiënten met verworven hersendisfuncties, na bijvoorbeeld een ongeluk, hersenbloeding of groei van een tumor in de hersenen en specifieke groepen psychiatrische patiënten profiteren van een neuropsychologische invalshoek, maar bijvoorbeeld ook kinderen metontwikkelingsstoornissen en leerproblemen. Een klinisch neuropsycholoog is daarnaast op hoog niveau geschoold in het coördineren en uitvoeren van wetenschappelijk onderzoeken beheerst management en onderwijsvaardigheden.

Zo....en nu ga ik maar eens aan de studie, hoewel.... de ramen moeten ook nodig worden gelapt...... zucht....leren, ramenlappen, leren, ramenlappen, leren, ramenlappen....ach ik kan natuurlijk ook gewoon nog even tv kijken,..... ik krijg het nog druk genoeg!

Tijd voor zomer

Na bijna een jaar in mijn eigen stulpje kreeg ik de kans om een veel te hoge – zon werende – boom om te halen. Omdat klimop ook nooit mijn favoriet is geweest ook meteen maar een met klimop doordrenkte schutting om gehaald.

Een weekje later heb ik een mooie nieuwe schutting gemaakt. Nu nog een buitenkraan zodat ik mijn terras schoon kan spuiten en dan natuurlijk leuke plantjes. Hoewel ik altijd heb geroepen dat asfalt prima zou staan in mijn tuin wil ik nu echt plantjes.

Ik wil lange zwoele avonden. Goede gesprekken met een koud glas rosé. Op de achtergrond een nasmeulende barbecue. Ik wil zomer en genieten!